COVID-19 වෛරසයෙන් දිවි ගලවා ගත් සෑම තිදෙනෙකුගෙන් එක් අයෙකුටම පාහේ මාස හයක් ගතවීමෙන් අනතුරුව මොළයේ හෝ මානසික ආබාධයක් හඳුනාගෙන ඇති අතර මෙය වසංගත, මානසික හා ස්නායු ආබාධ රැල්ලකට තුඩු දිය හැකි බව විද්‍යාඥයෝ පවසති.
වැඩි වශයෙන් ඇමරිකානු රෝගීන් යොදාගෙන 230,000 කට වැඩි පිරිසක් අළලා කළ අධ්‍යයනයකදී මේ බව හෙළිවී ඇත.
විශ්ලේෂණය සිදු කළ පර්යේෂකයන් කියා සිටියේ කාංසාව සහ මානසික අවපීඩනය වැනි මනෝචිකිත්සක තත්වයන්ට වෛරසය සම්බන්ධ වන්නේ කෙසේද යන්න පැහැදිලි නැති නමුත් ඔවුන්ගේ අධීක්ෂණයට ලක්වූ පශ්චාත් ආබාධ 14 අතුරින් වඩාත් සුලභ රෝග විනිශ්චය මෙය බවයි.
පශ්චාත් COVID ආඝාතය , ඩිමෙන්ශියාව සහ අනෙකුත් ස්නායු ආබාධ වැනි රෝග දුර්ලභ වූ නමුත් පර්යේෂකයන් පැවසුවේ තවමත් දරුණු COVID-19 ඇති අය තුළ එය පවතින බවයි.
“අපගේ ප්‍රතිඵලවලින් පෙනී යන්නේ උණ හෝ වෙනත් ශ්වසන ආසාදනවලට වඩා COVID-19 න් පසු මොළයේ රෝග සහ මානසික ආබාධ බහුලව දක්නට ලැබෙන බවයි” යනුවෙන් බ්‍රිතාන්‍යයේ ඔක්ස්ෆර්ඩ් විශ්ව විද්‍යාලයේ මනෝචිකිත්සකයෙකු වන මැක්ස් ටකෙට් පැවසීය.
මෙම අධ්‍යයනයට සම්බන්ධ ජීව විද්‍යාත්මක හෝ මනෝවිද්‍යාත්මක යාන්ත්‍රණයන් නිශ්චය කිරීමට නොහැකි වූ නමුත් මේවා වැළැක්වීම හෝ ප්‍රතිකාර කිරීම සඳහා හඳුනා ගැනීම සඳහා හදිසි පර්යේෂණ අවශ්‍ය වේ.
COVID-19 දිවි ගලවා ගත් අය අතර මොළයේ හා මානසික සෞඛ්‍ය ආබාධවල වැඩි අවදානමක් ඇති බවට සාක්ෂි මගින් හමුවීම නිසා සෞඛ්‍ය විශේෂඥයන් වැඩි වැඩියෙන් සැලකිලිමත් වේ.
මීට පෙර එම පර්යේෂකයන් විසින්ම කරන ලද අධ්‍යයනයකින් හෙළි වූයේ COVID-19 දිවි ගලවා ගත් අයගෙන් 20% ක් මාස තුනක් ඇතුළත මානසික ආබාධයකින් පෙළෙන බවයි.
ලැන්සෙට් මනෝචිකිත්සක සඟරාවේ ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද නව සොයාගැනීම් මගින් වැඩි වශයෙන් එක්සත් ජනපදයෙන් පැමිණි COVID-19 රෝගීන් 236,379 දෙනෙකුගේ සෞඛ්‍ය වාර්තා විශ්ලේෂණය කර ඇති අතර 34% ක් මාස හයක් තුළ ස්නායු හෝ මානසික රෝගවලින් පෙළෙන බව සොයාගෙන ඇත.
එකම කාල පරිච්ඡේදයක් තුළ උණ හෝ වෙනත් ශ්වසන ආසාදනවලින් සුවය ලැබූ පුද්ගලයින්ගේ සංසන්දනාත්මක කණ්ඩායම් වලට වඩා COVID-19 රෝගීන් අතර මෙම ආබාධ සැලකිය යුතු ලෙස බහුලව දක්නට ලැබුණි.
කාංසාව, 17%, සහ මානසික ආබාධ, 14%, වඩාත් සුලභ වූ අතර, රෝගියාගේ COVID-19 ආසාදනය කෙතරම් අවම හෝ දරුණු මට්ටමක පැවතියේද යන්න ඒ හා සම්බන්ධ නොවේ.
කෙසේවෙතත්, COVID-19 සමඟ දැඩි සත්කාර ඒකකයට ඇතුළත් කර ඇති අයගෙන් 7% කට මාස හයක් ඇතුළත ආඝාතය ඇති වූ අතර 2% කට ආසන්න පිරිසකට ඩිමෙන්ශියාව ඇති බව හඳුනාගෙන තිබේ.
ඔක්ස්ෆර්ඩ් මනෝචිකිත්සක මහාචාර්ය පෝල් හැරිසන් පැවසුවේ මෙම ආබාධ සඳහා පවතින තනි පුද්ගල අවදානම බොහෝවිට කුඩා වුවත්, මුළු ජනගහනය පුරාම එහි බලපෑම සැලකිය යුතු මට්ටමක තිබිය හැකි බවය.
